Wel wel wel toch, mevrouw Rutten. Bij de NMBS is de tijd honderd jaar blijven stilstaan, zegt u. Een dichterlijk overdrijving, waarschijnlijk, maar wat betekent die eigenlijk? En hoe vaak per jaar bent u zelf op de trein te zien? Ik mag hopen niet te veel, want als u er regelmatig bent dan zou u weten dat zelfs die dichterlijke overdrijving zwaar misplaatst is. En dus niets anders dan kwetsend voor die duizenden mensen van de NMBS die dagelijks hun best doen om dat bedrijf in beweging te houden. Wat een plat populisme, ik word daar echt kwaad van — wat hier op tevoetindestad.be dan heet: “beetje boos”.

Overigens, mevrouw Rutten, de NMBS werd opgericht in 1926. Dat is dus nog maar 89 jaar geleden. Het prachtige logo van de NMBS gaat al bijna tachtig jaar mee — de ontwerper ervan was zijn tijd dus ver vooruit.

Vorige donderdag ben ik naar Brussel gegaan, jawel op de stakingsdag, gewoon met de trein. Zowat alle treinen hadden vertraging, maar als ze allemaal later zijn, dan maakt het niet zo veel meer uit eigenlijk. Er waren er ook flink veel afgeschaft, maar richting Brussel viel het mee. Je neemt gewoon de eerste trein in de juiste richting. Het ging perfect in het gaan, een beetje trager in het terugkomen. De machinist slaagde erin de achterstand bijna helemaal weg te werken. Dat wist ik omdat je op een scherm kon zien wat het verschil is tussen de geplande en de reële aankomsttijd. Ik zat op een nette, redelijk nieuwe, enigszins metro-achtige trein, waarschijnlijk een onderdeel van de beweging richting dat fameuze gewestelijke express-net, of hoe het ook mag heten. De conducteur kwam langs, ik liet mijn kaartje zien, hij bedankte vriendelijk.

Ik zeg niet dat alles peis en vree en koek en ei is bij de NMBS. Ik vloek ook wel eens. Vorige week wou ik met de trein naar Dendermonde, om te zien dat net die trein aangekondigd stond met de ietwat laconieke boodschap “deze trein stopt vandaag uitzonderlijk niet in Dendermonde”. Er was iets gebeurd met een bovenleiding.

En stakingen, ik hou er ook helemaal niet van. Meer nog, ik heb aan de vakbond van treinbestuurders die de onrust van vorige donderdag veroorzaakte, geschreven dat ik vind dat ze andere drukkingsmiddelen moeten zoeken en dat ze moeten ophouden met mensen lastig te vallen. Iedereen wil wel graag meer verdienen of betere arbeidsvoorwaarden, maar treinbestuurders hebben onrechtmatig veel macht in het platleggen van andermans leven — van mensen die met hun problemen niets te maken hebben en er niets aan kunnen doen.

NMBS-bashen, of trein-denigreren, het is erg populair dezer dagen. Zopas nog las ik een opiniestuk waarin beweerd werd dat de trein per gereden kilometer drie keer meer kost aan de maatschappij dan autorijden. Een erg onvolledige, en handig gemanipuleerde berekening moest dat bewijzen. Want inderdaad: tegenwoordig denkt men niet meer na over dingen, men berekent het.

Schandelijk, dit alles, want de trein is in vele opzichten een uitstekend vervoermiddel, dat nog een hele mooie toekomst heeft, ook in de context van de Nationale Maatschappij der Belgische Spoorwegen. Ik ben ondanks alles een fan.

Hendrik Vanden Abeele, 31 mei 2015. Heeft een auto, een fiets, neemt de trein, gaat te voet.