Voor u gelezen: ‘De Dijle aan het woord — Stadsdebat Leuven’. Het is een boek dat uitgangspunten en uitkomsten van de ‘ontwerpworkshop Leuvens Ader’ bundelt. Die workshop had plaats vorige zomer (juli 2015), en had, zoals de titel van het boek het ook zegt, de bedoeling om op verschillende manieren naar verleden, heden en toekomst van de relatie tussen de stad Leuven en de Dijle te kijken.

Ik betaalde er vorige zaterdag in de fnac hier in Leuven €18 voor, en daar heb ik spijt van. Interessant is het wel hoor, maar het staat voor de helft vol alles-en-(vooral)-niets-zeggende urbanistenpraat. De foto’s van de stad lijken vooral gekozen op basis van hun hoge score op de schaal van troosteloosheid, en de potentiële aantrekkingskracht van de grote hoeveelheid kaarten van stad en streek wordt teniet gedaan door het feit dat ze gewoon veel te klein afgedrukt zijn om iets te zeggen.

Toch is het onderwerp erg boeiend, en ik heb in de ongeveer anderhalf uur die ik nodig had om dit boek te lezen (er is heel weinig tekst) weer wat nieuwe inzichten verworven over hoe een stad evolueert en hoe die evolutie eventueel gestuurd kan worden. Ook heb ik er, zeer tot mijn genoegen, medestanders gevonden in mijn verzuchting dat stadsbesturen al te makkelijk het hertekenen van grote stadsdelen (bijvoorbeeld na het wegtrekken van ziekenhuizen en brouwerijen in het centrum van de stad) aan projectontwikkelaars overlaten (‘Leuven is een aantrekkelijke stad om te wonen, en dus om in te investeren’). Op het ogenblik van schrijven verandert de site Vaartkom bijvoorbeeld zeer drastisch, en binnenkort ook het zogenaamde Hertogendal, maar het is zware monocultuur: het twee-kamerappartement in doorgaans nette en moderne, maar ook dodelijk saaie en onpersoonlijke woonblokken. In de architectuur ervan domineert de rechtopstaande rechthoek, en ik ben het al lang beu gezien.

Ook op het vlak van mobiliteit wordt er in het boek een paar keer zinvol gepraat (zij het naar mijn smaak veel te weinig). Als er dus een verdienste is aan dit boek, dan wel dat het veel creatiever dan de politiek over ‘het stedelijke weefsel’ nadenkt. Dus niet alles aan ‘De Dijle aan het woord’ is kommer en kwel — ik had er gewoon veel meer van verwacht. Je vraagt je af of een website voor deze informatie niet zinvoller ware geweest.

Omdat ik het boek niet in mijn boekenkast ga houden, breng ik het binnenkort naar de kringloopwinkel. Dat was dus een duur anderhalf uur. Wie het boek van me af wil snoepen nog voor ik het wegbreng, geve me een seintje. Je krijgt het gratis, inclusief deze eerder negatieve bevooroordeling.

Hendrik Vanden Abeele, 3 maart 2016