Een voetganger gaat van A naar B in rechte lijn. Deze foto nam ik een paar weken geleden hier in Leuven. Met mijn rug naar de stad en de Parkpoort, kijk ik in de verte naar de gebouwen op de zogenaamde Philipssite. Van links naar rechts zie je er ongeveer een kinderopvangcentrum, een politiekantoor, kantoorgebouw met Philipsblauw, en de ellipsvormige Sportoase met zwembad. Het terrein voor die drukbezochte site werd aangelegd volgens een strak geometrisch plan, dat helaas geen rekening houdt met de meest normale manier waarop fietsers en voetgangers zich verplaatsen. Je ziet het aangelegde pad naar rechts afbuigen, naar een muur, en links zie je het pad dat fietsers en voetgangers spontaan gebaand hebben. Geweldig! Dit wordt ook wel een olifantenpad genoemd (olifanten zijn slimme dieren, ze nemen altijd de kortste weg); in het Frans is het een ezelspad, of een Pad van Verlangen; in het Engels is het een geitenpad. Naar zo’n paadjes wordt ook verwezen met het woord dat ik zelf het leukst vind: ‘stigmetrie’ — de studie van de manier waarop mieren hun weg banen. Van de dieren kunnen we nog veel leren.

Leuven, Parkpoort, December 2014, Foto Hendrik Elie Vanden Abeele