Leuven zit vol Dijle. De rivier kronkelt door de stad van zuid naar noord, met zo’n drie keer een ontdubbeling. Dit is een foto van de hereniging van de eerste ontdubbeling: de Dijle is in het Groot Begijnhof op spectaculair dwarse wijze aan een vertakking naar het oosten begonnen, loopt parallel met de hoofdtak naar het noorden, maakt nog even een flauwe bocht verder weg, om dan recht op doel een dramatische bocht van de moederloop te gaan vervoegen. Ik sta op het brugje in de Redingenstraat (zie plannetje, onder de rode pijl) en ik kijk naar het punt van hereniging (zie de richting van de pijl). Het is een ietwat dramatische foto, met dat zwart en die donkerte. Het was dan ook een donkere, natte dag gisteren. De Dijle kan flauw en ondiep zijn, maar als er veel regen is geweest, dan kan ze echt gaan denderen. Dan staat ze hoog en is op sommige plaatsen best onstuimig, je zou er niet in willen gaan zwemmen. De eendjes rechts maken zich niet druk. Op de achtergrond rechts de gebouwen van het Iers College. Het schiereilandje links is beroemd: daar logeerden een tijd geleden een paar bevers.

Samenvloeiing van twee armen van de Dijle. Copyright plan: Google Maps.

De Dijle? Die is een bescheiden 86 kilometer lang. Je zou haar loop in enkele dagen kunnen afstappen.

De beschrijving van de Dijle (op Wikipedia) leest bijna als een gedicht:

“Deze rivier ontspringt in Houtain-le-Val,

een deelgemeente van het Waals-Brabantse Genepiën (Genappe).

Aanvankelijk stroomt de Dijle tamelijk ongedwongen in noordoostelijke richting.

Ten zuiden van Leuven monden de Thyle, de Train, de Nethen, de Laan en IJse uit in de Dijle;

in Leuven zelf ook nog de Voer.

In Werchter mondt de Demer uit in de Dijle,

die daarna een bocht maakt naar het westen.

In Mechelen wordt de Dijle gesplitst

in een Binnendijle en een Afleidingsdijle.

Uiteindelijk gaat de Dijle,

vlak nadat de Zenne in haar loop uitmondt,

in Rumst samen met de Nete over in de Rupel.”

Leuven, 10 januari 2015, Redingenstraat, Foto Hendrik Elie Vanden Abeele