Tja. Wat kunnen we hierover zeggen? Een voetganger wordt meestal niet in de watten gelegd, al helemaal niet als de stoep opgebroken wordt. Dit is op het Damiaanplein in Leuven, en dit hoekje passeer ik dagelijks. Daar zit allerlei in de grond dat maar niet in orde geraakt, lijkt het wel, want ik heb het gevoel dat die plek om de paar maanden opengelegd wordt. In de diepte van de foto zie je een jonge vrouw tegen een Cambio-bord geleund staan — vermoedelijk staat ze op iets of iemand te wachten. Of misschien vraagt ze zich net als ik enigszins verbouwereerd af, hoe het toch mogelijk is dat een stedelijke stoep zo’n troep kan worden.

PS Pleintjes in de stad moeten vaak nog de 21ste eeuw binnen geraken. In de jaren zeventig en tachtig van de 20ste eeuw zijn ze verworden tot ordinaire parkings. Het Damiaanplein in Leuven is er zo eentje. Minimaal voetgangersgebied, en voor de rest: alles op de auto gericht. Zesendertig parkeerplaatsen voor auto’s — en geen (nul, zero) voor fietsen.

Leuven, Damiaanplein, 24 januari 2015, Foto Hendrik Elie Vanden Abeele.