Geen pretje, die Sudeckse dystrofie. Het is een slecht begrepen aandoening, vaak vertrekkend van een schijnbaar onbeduidend letsel, maar het veroorzaakt ondermeer onophoudelijk hevige pijnen. In die zin is er volgens mij ook een mentale versie van, namelijk wanneer je bijvoorbeeld gepest wordt. Voor de buitenwereld lijkt het niets, je maakt je druk om iets dat onbeduidend is (vinden ze), maar als het blijft duren veroorzaakt het hevige pijnen. Pestslachtoffer? Je hebt een slecht begrepen aandoening.

Als het om pesten in een organisatie-context gaat, dan kan ik het uitstekende boek ‘Bezielend leidinggeven’ aanbevelen, van de Duitse monnik Anselm Grün. Je zal zien dat er weinig is dat hij slecht begrepen heeft, en dat er veel is dat door ‘bezielend leidinggeven’ verbeterd zou kunnen worden. “De sfeer van mobbing (iemand wegpesten) die tegenwoordig in veel bedrijven heerst, heeft uiteindelijk met de stijl van leidinggeven te maken. Wie bij zijn personeel angst wil oproepen, roept een klimaat van onzekerheid en verdeeldheid op. In zo’n sfeer gaan mensen elkaar tegenwerken. De enige verbondenheid die ontstaat, is die van het bondgenootschap tegen de zwakste. De zwakste wordt zondebok. Maar zodra die zondebok geslacht is zoekt men weer een nieuw slachtoffer. Zo zal nooit een sfeer waarin mensen met plezier werken kunnen ontstaan. Want iedereen is bang dat hij de volgende zondebok is. Iedereen zal zich aanpassen om niet op te vallen. In zo’n sfeer lekt tachtig procent van alle energie weg omdat mensen er alleen maar mee bezig zijn hun baan te behouden. Dan blijft er geen energie meer over om effectief en creatief te werken.” (p. 227 in mijn digitale uitgave)

Groundtext #259 Complex regionaal pijnsyndroom. Leuven, Janseniusstraat, 12 september 2018. Te Voet in de Stad, Foto Hendrik Elie Vanden Abeele