Vandaag het ziekenhuismuseum te Leuven bezocht — dat werd hoog tijd. Het is grotendeels gevestigd in het zogenaamde Kankerinstituut: als gebouw erg intrigerend, met heel veel oorspronkelijke elementen uit de jaren twintig. Ga zeker eens kijken voor het te laat is, want de meeste gebouwen op deze site zullen binnen afzienbare tijd gesloopt worden. Het Kankerinstituut zelf zou naar het schijnt mogen blijven staan.

Dat echter het Elisabethinstituut zou gesloopt worden (waar een stukje van het museum in ondergebracht is), vind ik een afgrijselijke gedachte. Het is een monumentaal en robuust gebouw (zie foto) dat nog vele decennia lang heel goed dienst zou kunnen doen. Inventaris Onroerend Erfgoed noemt het “een merkwaardig en beeldbepalend modernistisch gebouw naar ontwerp van Léon De Braekeleir uit 1932”. Met de geplande sloop zou dus een belangrijk stuk erfgoed uit de jaren dertig verdwijnen. Stadsvernieuwing, inclusief de nodige nieuwbouw, ik vind dat allemaal prachtig, maar wat mooi is en waardevol is en geschiedenis in zich draagt, moet niet zomaar overboord gegooid worden. Overigens is dit gebouw eigenlijk nog niet eens ‘afgeschreven’: het is een type gebouw dat letterlijk honderden jaren lang dienst kan doen. Alleen al bekeken vanuit de investering toen zou het onwaarschijnlijk dom zijn dit gebouw af te breken.

Het museum zelf is veel groter dan ik had gedacht, en er zijn werkelijk prachtige dingen te zien. Alleen al de indrukwekkende verzameling ziekenhuiskasten en -kastjes uit lang vervlogen tijden is erg de moeite. Als eenmaal duidelijk zal zijn in welk gebouw het museum zal kunnen blijven, dan zou aan dit verborgen juweeltje eens flink wat tijd en geld besteed moeten worden om het tot een superattractie te maken een universiteits- en ziekenhuisstad als Leuven waardig.

Leuven, Kapucijnenvoer, 18 april 2015, Foto Hendrik Elie Vanden Abeele